Tomasz Giedwiłło (2006-…)
Chórmistrz, pedagog, pianista, śpiewak, muzyk o szerokich zainteresowaniach stylistycznych. Studia muzyczne ukończył w 2003 roku w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach na kierunku Kompozycja, Teoria I Edukacja Muzyczna w klasie dyrygowania prof. Piotra Warzechy. Podczas studiów stypendysta Ministra Kultury i Sztuki. Warsztat dyrygencki doskonalił podczas międzynarodowych kursów w Instytucie Z. Kodaly’a w Kecskemet (Węgry 2003), w 2005 r. W Międzynarodowym Sympozjum Muzyki Chóralnej w Gdańsku gdzie dyrygował Polskim Chórem Kameralnym Schola Cantorum Gedanensis oraz w 2007 r. W międzynarodowym kursie dyrygentów chóralnych w Ghent w Belgii pod kierunkiem prof. Friedera Berniusa. Bogate doświadczenia w dziedzinie chóralistyki zdobywał również jako artysta Chóru Filharmonii Śląskiej (2003-2008) oraz pełniąc funkcję asystenta dyrygenta prof. Czesława Freunda w Akademickim Chórze Politechniki Śląskiej w latach 2003-2005.
Od 2006 roku kierownik artystyczny I dyrygent Akademickiego Chóru Politechniki Śląskiej w Gliwicach z którym koncertował na Słowacji, w Urugwaju I Argentynie, w Bośni I Hercegowinie, Serbii, Macedonii, Albanii, Irlandii, na Węgrzech, we Włoszech oraz w Rosji. Wraz z chórem prowadzi również aktywną działalność koncertową w kraju uczestnicząc w prestiżowych festiwalach I współpracując ze znakomitymi orkiestrami (AUKSO, Filharmonia Wrocławska), solistami: Julian Gembalski, Ewa Uryga, Joanna Iwaszkiewicz, Andrzej Lampert. Jerzy Główczewski, Adam Ryszard Saczka oraz kompozytorami: Małgorzata Maliszczak, Henryk Jan Botor, Norbert Blacha. Wraz z AChPolŚl zdobył I miejsca I Grand Prix konkursów chóralnych w Katowicach, Łodzi, Myślenicach, Prjedor (Bosnia I Hercegowina) oraz Ohrid (Macedonia). W 2006 roku nagrał z chórem płytę „Na niebie słychać śpiewy anielskie” z kolędami w aranżacji Henryka Jana Botora, a w 2010 kolejną z „Missa Nova” Małgorzaty Maliszczak.
Od 2003 roku Tomasz Giedwiłło pracuje w katowickiej Akademii Muzycznej gdzie pełni funkcję dyrygenta chóru studiów niestacjonarnych. W latach 2006-2008 nauczał dyrygowania w Instytucie Jazzu I Muzyki Rozrywkowej. W tejże uczelni w roku 2009 prowadził również chór uczestników XIX Międzynarodowego Sympozjum Z. Kodaly’a.
W sezonie 2008/09 współpracował z Operą Śląską w Bytomiu przygotowując chór tejże instytucji do premiery „Carmina Burana” C. Orffa w reżyserii Roberta Skolmowskiego (spektakl nagrodzony kilkoma „Złotymi Maskami”) a także współpracował przy wznowieniu „Fausta” Ch.Gounoda oraz premierze „Manru” I.J. Paderewskiego.
Jako dyrygent współpracuje Od roku 2005 z gliwickim Teatrem „A” prowadząc spektakl „Pelikan” na koncertach w Polsce (Teatr Roma), Niemczech, Holandii, Litwie I we Włoszech (koncert w Panteonie, Rzym 2008).
Zawodowo związany jest również z Zespołem Szkół Muzycznych w Tychach, gdzie prowadzi szkolne chóry, zespoły oraz naucza gry na fortepianie a także z MDK „Zawodzie” w Katowicach gdzie rozwija talenty muzyczne uzdolnionej młodzieży.
Od roku 2007 pełni funkcję Dyrektora Artystycznego festiwalu Gliwickie Spotkania Chóralne, który w roku 2010 obchodził jubileusz 30-lecia istnienia.
Czesław Freund (1996-2005)
Urodził się w 1947 r. w Szczepanowie. Wyższe studia muzyczne ukończył w 1971 r. w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach (Wydział Wychowania Muzycznego – 1971 r.). Pracę zawodową podjął w Państwowej Szkole Muzycznej II Stopnia w Rybniku, następnie w Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie w Instytucie Wychowania Muzycznego i Plastycznego. Od 1980 r. zaangażowany został w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. W roku 2004 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. Był dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii i Edukacji Muzycznej. W latach 1990-96 pełnił funkcję dziekana Wydz. Wychowania Muzycznego. Jego działalność artystyczna, jako dyrygenta chóralnego, związana była w ostatnim czasie z Chórem Kameralnym Akademii Muzycznej w Katowicach, którego był współtwórcą (zespół działa od 1997). Stanowisko kierownika artystycznego i dyrygenta Akademickiego Chóru Politechniki Śląskiej w Gliwicach objął w 1996 roku. Jako dyrygent współpracował z polskimi kompozytorami /E. Bogusławski, A. Dziadek, J. W. Hawel, R. Twardowski, J. Świder/, dokonując prawykonań ich utworów i nagrań archiwalnych. Był członkiem Rady Artystycznej Oddziału Śląskiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr oraz Rady Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce. Pełnił ponadto funkcje jurora wielu konkursów chóralnych. Był recenzentem przewodów doktorskich i habilitacyjnych.
Dzięki bardzo wysokim umiejętnościom pedagogicznym i pewnej wręcz charyzmie potrafił zainteresować śpiewem chóralnym młodzież – z 30 osobowego zespołu w lutym 1996 zespół nasz w krótkim czasie stał się blisko 100-osobowym (fakt ten został doceniony specjalnym wyróżnieniem za 1996, 1997 i 1998 rok – nagrodą J. Bortla przyznawaną przez Oddział Śląski PZChiO).
Pod dyrekcją Czesława Freunda (dziesięć lat pracy) chór wystąpił poza Gliwicami: w Austrii (Wiedeń, Linz, Reichraming), Bośni i Hercegowinie (Prijedor), w Czechach (Praga), w Danii (Legoland, Nr Lydelse, Odense), w Hiszpanii (Madrycie), w Kanadzie (St. Catharines, Mississauga, Campbell River, na Denman Island, Powell River i Whistler), w Korei Płd. (Busan), w Niemczech (Warstein, Suttrop, Lippstadt, Brigge, Kallenhardt, Hattingen k. Bochum, Brema), w Stanach Zjednoczonych Ameryki (Nowy Jork, Trenton, Waszyngton, Częstochowa-amerykańska), we Włoszech (Arco) oraz Bielsku, Białymstoku, Brzeszczu, Bydgoszczy, Bytomiu, Chorzowie, Chrzanowie, Cieszynie, Częstochowie, Dąbrowie Górniczej, Hajnówce, Janowcu, Jastrzębiu, Katowicach, Kędzierzynie, Knurowie, Krakowie, Legnicy, Międzyzdrojach, Mosznej, Narewce, Olsztynie, Opolu, Pawłowicach, Piekarach Śl., Pilchowicach, Pilicy, Płocku, Pszczynie, Rabce, Rudach Raciborskich, Rumii, Rybniku, Skoczowie, Świętochłowicach, Tychach, Ustroniu, Warszawie, Wiśle, Wrocławiu, Wygiełzowie, Zabrzu, Zawadzkiem, Zawierciu i Zielonej Górze.
Dziesięć lat pracy – 11 festiwali z nagrodami (19 nagród muzycznych).
Zmarł 13 września 2013 roku w wieku 66 lat.
Krystyna Krzyżanowska-Łoboda (1991-95)
Urodziła się 29 września 1963 r. w Gliwicach. Akademię Muzyczną w Katowicach ukończyła z wyróżnieniem (dyplom u prof. J. Wojtachy) w 1987 r. Od razu podjęła w niej pracę naukowo-dydaktyczną. Już podczas studiów rozpoczęła pracę dyrygenta w Chórze Męskim ECHO w Katowicach (1986-90), stworzyła Zespół Kameralny „Canticorum” (koncertujący w latach 1988-93) i jednocześnie pracowała z chórem OGNIWO, działającym przy Filharmonii Śl. (1991-92). Warsztat dyrygencki szkoliła jako asystent dyrygenta chóru Państwowej Filharmonii Śląskiej prof. Jana Wojtachy. Dyrygentem Akademickiego Chóru Politechniki Śląskiej była od listopada 1991 r. do stycznia 1996, uzyskując z nim wyróżnienia festiwali „Legnica Cantat 24” i „Legnica Cantat 25”, oraz Międzynarodowego Festiwalu w Międzyzdrojach w 1995 r.
Tadeusz Babiński (1986-91)
Urodził się w Starogardzie 16.06.1927 roku, jako syn Cecylii i Józefa. Mając 6 lat, rozpoczął naukę gry na skrzypcach i fortepianie. W latach wojny 1939-45 pracował w fabryce obuwia. Po wyzwoleniu kształcił się w Gimnazjum w Mrągowie, kontynuując naukę gry na skrzypcach. W 1950 r. zdał maturę i dalej uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej w Olsztynie, pracując jednocześnie w Państwowym Ognisku Muzycznym w Kętrzynie. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, na Wydziale Teorii Kompozycji i Dyrygentury pod kierunkiem prof. B. Wodiczki i S. Nawrota ukończył w 1958 roku.
Pracę zawodową podjął w Państwowym Ognisku Artystycznym w Mrągowie na stanowisku dyrektora, następnie od 1959 r. w Średniej Szkole Muzycznej w Olsztynie na stanowisku z-cy dyrektora. Od 1962 r. był dyrygentem w Państwowej Orkiestrze Symfonicznej im. F. Nowowiejskiego w Olsztynie. Dużo koncertował gościnnie w kraju i poza jego granicami m. in. w ZSRR, Rumunii, Bułgarii, CSRS, NRD, Francji, Belgii i RFN. W latach 1974-78 uczył w olsztyńskiej WSP, jako starszy wykładowca na Wydziale Wychowania Muzycznego. Od 1978 roku związał się z regionem śląskim, gdzie był kierownikiem artystycznym i pierwszym dyrygentem Państwowej Filharmonii w Zabrzu. Był nauczycielem akademickim Akademii Muzycznej w Katowicach, prowadząc w latach 1980-91 zespoły operowe na Wydziale Wokalno-Aktorskim. Przez dwa lata wykładał również dyrygenturę w Ośrodku Metodycznym w Katowicach.
Od 2 stycznia 1986 roku pracował z Akademickim Chórem Politechniki Śl. utrzymując nadal ścisłą współpracę z Państwową Filharmonią w Zabrzu. Z chórem tym odbył najwspanialsze podróże koncertowe. Wprowadził na stałe do repertuaru chóru wielkie dzieła oratoryjne i wokalno-instrumentalne, a jednocześnie zupełnie swobodnie poszerzał repertuar a’capella. W Wejherowie uzyskaliśmy Grande Prix na Festiwalu Pieśni o Morzu, a w Legnicy za utwór współczesny specjalne wyróżnienie. Muzyka w każdym wydaniu była dla niego wyzwaniem i pasją. Ścisły kontakt z Akademickim Chórem, jak sam stwierdził, poszerzył jego dotychczasowe doświadczenia. Złamał często wypowiadany mit, że dyrygent symfonik nie może być dobrym chórmistrzem. Wprowadził chór w dotychczas nie realizowany przez nas świat Wielkiej Muzyki i tu nas pozostawił. Zmarł 14.06.1992 roku po długich i ciężkich cierpieniach. Uroczyste pożegnanie odbyło się 19.06.1992 r. w kościele św. Andrzeja w Zabrzu z udziałem Jego Orkiestry Symfonicznej i Akademickiego Chóru Politechniki Śląskiej. Spoczął na zawsze na cmentarzu przy ul. Pokoju w Zabrzu.
Piotr Laskowski (1985)
Urodził się 23.10.1956 r.. Po ukończeniu Akademii Muzycznej w Katowicach w 1979 r. podejmuje pracę dyrygenta w Śląskim Chórze Górniczym „Polonia – Harmonia” w Piekarach Śl. i jednocześnie śpiewa w Chórze Filharmonii Śląskiej. Z „Polonią-Harmonią” uzyskuje nagrody i wyróżnienia na festiwalach: w Międzyzdrojach, Legnicy i Wejherowie oraz nagrody dyrygenckie w Międzyzdrojach i Legnicy. Z Akademickim Chórem Politechniki Śląskiej pracował od 15 lutego do 30 grudnia 1985 r. (rok jubileuszowy Chóru i trasa koncertowa do Włoch), poprawiając dyscyplinę muzyczną i wnosząc kilka pomysłów artystycznych.
Józef Szulc (1957-85)
Urodził się 21 lutego 1925 roku w Lwówku Wielkopolskim pow. Nowy Tomyśl. W 1939 r. uczęszczał przez 1 rok do Kolegium Franciszkańskiego w Kobylinie. Dbano w Jego rodzinnym domu o dobre wychowanie oparte na głęboko osadzonych zasadach moralnych i religijnych.
Podczas wojny pracował we młynie, gdzie uzyskał dyplom mistrza młynarskiego. W 1946 r. ukończył liceum w Wolsztynie. W 1947 r. rozpoczął studia w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. Równocześnie od 1952 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole Muzycznej na Wydziale Nauczycielskim w Poznaniu, które ukończył w czerwcu 1956 r. Jednym z pedagogów, który skutecznie przelał wielkie umiejętności dyrygenta i chórmistrza oraz rozbudził wrażliwość muzyczną był Stefan Stuligrosz.
W czasie studiów muzycznych od stycznia 1951 r. do marca 1957 r. prowadził różne zespoły, a z nich na uwagę zasługuje Chór „Moniuszko” Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy oraz Chór Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. W marcu 1957 r. przyjeżdża do Bytomia, gdzie wygrał konkurs na chórmistrza w Operze Śląskiej. Od razu podejmuje dodatkowo funkcję dyrygenta w chórze Politechniki, który z tą chwilą przyjmuje nazwę Akademicki Chór i Balet Politechniki Śląskiej.
Bardzo szybko nawiązał bliski kontakt z zespołem akademickim, pozyskiwał sobie coraz większe grono chętnych do współpracy śpiewaków. Zawiązały się szczere przyjaźnie i sympatie, które wkrótce uwieńczone były jednym z pierwszych małżeństw, a w relacji dyrygent-chórzystka, jedynym w historii chóru. Wybranką okazała się sopranistka Maria Szczurek, a ich życie zbyt wcześnie zakończone, cały czas związane było z chórem. Ich ślub odbył się 15.IV.1961 r. Z tym chórem wzrastały ich dzieci Bartek, Maciek i Kasia, tu stawiały swoje pierwsze kroki i z nami też podjęły, choć nie na długo, systematyczne śpiewanie.
W czasie 28 lat pobytu na Śląsku współpracował z innymi zespołami jak np. Chórem „ECHO” w Katowicach, chórem szkolnym w Bytomiu, chórem w Podstawowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Katowicach. W latach 1977 do 1979 pełnił funkcję Z-cy Dyrektora Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu. W styczniu 1979 r. przeszedł do Chóru Państwowej Filharmonii w Katowicach. Był dyrektorem artystycznym PZChiO w Katowicach, kilkakrotnie jurorem w różnych festiwalach i konkursach np. „Sacrosong” oraz „Cantate Deo”.
Chociaż 22 stycznia 1985 r. odszedł na zawsze, to pozostawił w nas stan, który nie pozwala na wzniecenie żalu, smutku. Wspomnienie o Józefie Szulcu to wspomnienie radosne, zawsze pełne optymizmu z jasną perspektywą, uśmiechnięte jak On sam.
Stanisław Tokarski (1956/57)
Przejął czasowo pałeczkę dyrygencką chóru, ponieważ Zbigniew Toffel podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Stanisław Tokarski był wówczas chórmistrzem Operetki Śląskiej i nauczycielem Średniej Szkoły Muzycznej
Wacław Gaj (1952-54)
Zbigniew Toffel (1950-52, 1954-56)
Urodził się we Lwowie 18 marca 1929 r. W szóstym roku życia zaczął naukę gry na skrzypcach. Już w latach 1944 – 1946, jeszcze jako uczeń szkoły muzycznej we Lwowie założył i prowadził gimnazjalną orkiestrę szkolną. Po wyjeździe ze Lwowa, w 1947 roku zdał dużą maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. M. Kopernika w Opolu. W latach 1946 – 49 grał na skrzypcach w Orkiestrze Symfonicznej w Opolu i jednocześnie założył i prowadził Zespół Pieśni i Tańca przy Komendzie Hufca. W październiku 1949 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Równocześnie uczęszczał do Średniej Szkoły Muzycznej w Katowicach. W 1950 założył w Politechnice Śląskiej i dyrygował Studencką Orkiestrą Symfoniczną, z którą w 1952 roku na Centralnych Eliminacjach w Krakowie zajął I miejsce i uzyskał I nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Założył również Chór Męski, z którym na tych samych eliminacjach zdobył III miejsce.
Ponieważ przerwał studia w Politechnice w 1952 r. został powołany do wojska i przydzielony do Zespołu Pieśni i Tańca Warszawskiego Okręgu Wojskowego, gdzie grał w orkiestrze na skrzypcach, a następnie dyrygował tym zespołem. Po powrocie z wojska wrócił do pracy w Politechnice Śląskiej – w latach 1954-56 był kierownikiem artystycznym i dyrygentem około 200 osobowego Zespołu Pieśni i Tańca. Z zespołem tym na Centralnych Eliminacjach w Łodzi zdobył II miejsce. W tym samym czasie był kierownikiem artystyczny i dyrygentem Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Gliwickiej.
Nabyte w zespołach doświadczenia utrwaliły jego zainteresowania i w 1956 r. rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury. Dyrygenturę studiował u prof. Artura Malawskiego, a po jego śmierci u prof. Witolda Krzemieńskiego. Dyplom ukończenia Wyższych Studiów w zakresie dyrygentury uzyskał we wrześniu 1961 roku i przez rok był dyrygentem Chóru Chłopięcego Państwowej Filharmonii w Krakowie.
W latach 1962-66 był dyrygentem Chóru Polskiego Radia w Krakowie – nagrał archiwalnie około 400 utworów muzyki chóralnej a’capella. W latach 1965-94 kierował chórem w Operze i Operetce Krakowskiej. Dyrygował gościnnie Orkiestrami Symfonicznymi w wielu miastach w kraju i za granicą.
W latach 1956 – 1993 organizował i prowadził w Krakowie chóry i zespoły pieśni i tańca m.in.: Huty im Lenina, Technikum Elektrotechnicznego, Technikum Górnictwa Odkrywkowego, Domu Kultury, VIII, X i I LO i jednocześnie w latach 1966-74 i 1980-93 był nauczycielem Wychowania Muzycznego w liceach krakowskich. Od 1983 prowadzi chór Zespołu Pieśni i Tańca „Krakus” Akademii Górniczo-Hutniczej. Od września 1994 r. jest na emeryturze, ale cały czas czynnie współpracuje ze swą macierzystą instytucją Operetką Krakowską.
Zmarł 10.09.2005 po długotrwałej chorobie.
Doc. inż. Zbigniew Benedykt Bruliński (1945-49)
Urodził się 21 marca 1913 r. przy ul. Gliniańskiej 10 we Lwowie z ojca Ludwika Dominika i matki Pauliny Anny Preidl. Do szkół uczęszczał także we Lwowie, uzyskując maturę w Państwowym Gimnazjum XI przy ul. Szymonowiczów 1-3. Po maturze w latach akademickich 1931/33 studiuje na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. Przedwczesna śmierć ojca w dniu 20 sierpnia 1933 r. przerywa studia politechniczne i zmusza do podjęcia pracy dorywczej. Studia inżynierskie podejmuje na nowo dopiero w 1942 r. w Technische Hochschule in Lemberg, kończąc tzw. Technische Fachkurse (IX semestr) i zdając końcowy egzamin z postępem dobrym, uzyskując zaświadczenie o ukończonych studiach na wydziale Budownictwa i Gospodarki Wodnej.
We wrześniu 1945 r. zostaje transportem Politechniki Lwowskiej ekspatriowany ze Lwowa wraz z rodziną, z zamiarem udania się do Wrocławia lub Gdańska. Po przyjeździe do Katowic, za namową studentów gliwickich, postanawia włączyć się do pracy na nowo utworzonej Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Pracę podejmuje na Wydziale Budowlanym Politechniki Śląskiej w charakterze asystenta w Katedrze Wodociągów i Kanalizacji.
Przez całe swoje dojrzałe, dorosłe życie był rozmiłowany w muzyce i śpiewie. Muzykę, podobnie jak i śpiew już od najmłodszych lat kochał, rozumiał i w miarę swoich możliwości sam uprawiał. Grał na fortepianie, a śpiewać zaczął w chórach lwowskich z chwilą rozpoczęcia studiów wyższych na Politechnice Lwowskiej w latach 1931/32. Po ekspatriacji ze Lwowa do Gliwic we wrześniu 1945 r., już z początkiem października zakłada chór studentów, który niedługo po założeniu, jako jedyne stowarzyszenie młodzieżowe na Uczelni, opracowuje i zatwierdza w Senacie Politechniki Statut Chóru oraz przybiera oficjalną nazwę: CHÓR AKADEMICKI STUDENTÓW POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ „ECHO”.
Sukcesy, jakie chór odnosił prawie od samego początku, były jego dziełem.
Był całą duszą oddany młodzieży, ale także ideałom Polski Niepodległej, tej Wolnej, nie socjalistycznej w wydaniu sowieckim, bolszewickim. Pozostał ze wspomnieniami pieśni wolnych i żalem za chórem, tymi wartościami, które tak ukochał i pozostał im wierny. Zmarł 19 września 1978 roku. Nie doczekał się wyzwolenia spod dominacji radzieckiej, nie doczekał się Wolności i Niepodległości.